در مواردى که برای تغذیه گوسفند مرتع و يا يونجهٔ خشک از کيفيت پائينى برخوردار باشد ميش به
مکمل پروتئينى نياز خواهد داشت. تحت چنين شرايطى مىتوان از
کنجالهٔ سويا، کنجالهٔ بذرک و يا ساير مکملهاى پروتئينى استفاده کرد.
با توجه به ارزانى قيمت مىتوان از اوره در جيرهٔ گوسفند بهعنوان منبع ازتى
استفاده نمود که تحت چنين شرايطى نبايستى
بيش از يکسوم پروتئين جيره از اوره تأمين شده باشد.
براساس مطالعات انجام گرفته، افزون آنتىبيوتيک از مرگ و مير برهها مىکاهد
، دادن آئورمايسين روزانه به مقدار ۶۰ ميلىگرم به ازاء هر ميش
بهمدت ۸۰ روز قبل از زايش به مقدار قابل محسوسى از مرگ و مير برهها مىکاهد.
با اين عمل مىتوان نسبت تلفات برهها را از ۵/۱۴ تا ۹/۳ درصد کاهش داد.
ميشهاى آبستن بايستى تغذيهٔ آزاد داشته باشند که اين امر سبب کم شدن
هزينهٔ کارگرى و افزايش مصرف علوفه با کيفيت پائين مىشود.
جيرهاى که در تغذيهٔ ميشهاى آبستن بهکار برده مىشود، بايستى به مقدار
زيادى علوفهٔ خشبى داشته باشد. مهمترين مسئله در تغذيهٔ
ميشهاى آبستن جلوگيرى از چاقى زياد ميشها است.
تغذيه گوسفند در دوران شيردهى (Lactation feeding)
ميشهائى که در هفتههاى آخر آبستنى بهخوبى تغذيه و مراقبت شده باشند،
پس از زايمان از شرايط بدنى خوبى برخوردار خواهند بود و مقدار زيادى
شير توليد خواهند کرد. ماکزيمم توليد شير در ميشها در حدود ۲ هفته
پس از زايمان است. جهت ادامهٔ توليد شير زياد، ميشها
بايد تغذيهٔ کافى داشته باشند تا علاوه بر تأمين نياز غذائى براى
نگهدارى ميش، نياز غذائى براى توليد شير را هم فراهم کند.
افزايش کنسانتره جيره سبب تحريک ميش براى توليد شير زياد خواهد شد،
بايد مطمئن بود که حيوان به آب سالم و تميز به مقدار کافى دسترسى داشته باشد.
ميشهائى که به برههاى دوقلو شير مىدهند، در مقايسه با ميشهائى
که به تکبره شير مىدهند؛ به کنسانتره بيشترى نياز دارند.
بهنظر مىرسد ميشهائى که دوقلو زائيدهاند، مىتوانند بيشتر از ميشهائى
که تکبره زائيدهاند، شير توليد کنند، اين امر ممکن است
بدين علت باشد که برههاى دوقلو در هر موقع شير خوردن پستان را خالى مىکنند
و اين کار سبب تحريک بيشتر پستان و توليد بيشتر شير مىشود.
ميشهاى نژاد سنگين در مقايسه با نژادهاى سبک به غذاى بيشترى نياز دارند.